De eerste editie van Flemish Foodbash vorig jaar was in één woord fantastisch. Toen werd Café d’Anvers voor een avond omgetoverd tot een culinair walhalla waar chefs niet enkel kookten maar ook een plaatje draaiden. Toen er begin dit jaar werd aangekondigd dat er een tweede editie zou komen op het strand van Oostduinkerke was ik meteen laaiend enthousiast en kocht ik snel mijn ticket. Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover en werd Oostduinkerke Beach voor één dag het grootste restaurant ter wereld met wel 25 sterren, dat kan tellen!
Brute pech, dat was het. Meer kan er niet over gezegd worden. De tweede editie van Flemish Foodbash startte in mineur met hevige regenbuien, wind en onweer. Daardoor moest iedereen noodgedwongen in de keukententen van de chefs gaan staan, tussen de dozen en ingrediënten. Waanzinnig druk was het en alles behalve gezellig. Ook voor de chefs, die hier met man en macht stonden te koken, was dit geen pretje. Bergen respect voor die mannen en vrouwen die het hoofd koel hielden in het heetst van de strijd! Jammer van de organisatie die door de humeurige weergoden compleet in het honderd liep. Een beetje riskant ook om in België op mooi weer te rekenen en geen alternatief te voorzien… Gelukkig klaarde het in de loop van de dag wat op en werd het toch nog een culinair strandfeestje.
Geproefd en goedgekeurd!
40 chefs en 20 gerenommeerde bartenders uit België en Europa bakten, dresseerden en shaketen dat het een lieve lust was van ’s middags tot in de vroege uurtjes. De chefs kookten elk 3 uur en werkten in shiften. Zalig was het om zo veel talent tegelijk aan het werk te zien. Bakken power, passie en ambacht werden hier getoond!
Op mijn menu
Hazard – smaakvol kaasschoteltje met brood van Desem enzo
La Paix: gazpacho van rode biet en kers met Belgische geitenkaas en paardenbloempjes. Lekker maar ik had van La Paix wel eerder op een verloren stukje vlees gehoopt. Toch moet er gezegd worden dat de nieuwe gastronomische route van David Martin zeker in de juiste richting zit.
Bun – dessertsoepje van kokosmelk met tapioca en banaan: vriendelijk als altijd verklaart Hoa dat ze hier liever gestaan had met een echte signature dish van Bun maar dat dat door de praktische organisatie niet mogelijk was. Jammer, hoewel ik de laatste ben die ze moet overtuigen, het eten bij Bun vond ik immers fantastisch (lees hier mijn verslag). Het dessertsoepje van zondag vond ik erg speciaal maar ik kon het wel smaken. Al was het misschien net iets te extravagant voor zij die de Aziatische keuken nog maar net ontdekken.
Carcasse: hamburger met spinazie en kaas.
Willem Hiele: gepofte polderaardappel met Noordzeegarnalen en jus. Voor mij een van de beste gerechtjes van de avond. Heel leuk gerechtje om te serveren aan de kust.
Cuchara: zalm met dilleolie en ijswolk van appel. Heerlijk verfrissend en smaakvol. Mooi in evenwicht!
Kaasmeester Van Tricht – zwart broodje met gorgonzola: voor mij absoluut één van de toppers van de avond. Heel origineel gebracht. Zalige smeuïge kaas tussen een lauwwarm broodje. Hij bewijst nogmaals dat hij de meester is.
Joost Arijs – macaron: drummen was het om de overheerlijke macaron van Joost Arijs te bemachtigen. Maar ik liet me niet tegenhouden en genoot met volle teugen van deze smaaksensatie van een pure vakman.
Bossaert – gin-tonic dessert: met veel enthousiasme legde Bossaert zijn creatie aan mij uit: een fantastisch dessert met copperhead gin, limoen en kruidige cake. Fris, kruidig en boenk erop zoals ze zeggen. Dat vond blijkbaar Gault et Millau ook want zij voegden hem toe aan het lijstje van de 25 beste patissiers van België.
Dreams of magnolia: chocomousse van melkchocolade met passievrucht en mango.
Bash?
Misschien lag het aan de locatie maar de eerste editie van Flemish Foodbash was echt een feestje met een super organisatie, zalig eten, goede vibes, beats en dansmuziek. Mijn verwachtingen waren daardoor misschien wat te hoog… Ik vond het bijvoorbeeld heel onhandig dat er aan geen enkel standje aangeduid stond welke chef er welk gerechtje kookte, ook het krantje met praktische info bleek alles behalve praktisch. Ik miste verder de ‘bash’ en de ‘power’ wel een beetje. Het duurde erg lang vooraleer het feestje op gang kwam en de muziek was eentonig en miste inspiratie. Voor de (overbodige?) inkomprijs van 30 euro hadden ze naar mijn mening wel kunnen investeren in betere infrastructuur en dj’s. Anderzijds is het misschien een beetje moeilijk om een foodparty te combineren met de sfeer van een traditioneel muziekfestival… Het eten en de drankjes vond ik daarentegen van een hoog niveau en aan een eerlijke prijs. Aan alle chefs en bartenders die het strand onveilig maakten met hun big smile and passion for food: you guys rock!
