Als ik één ding geleerd heb het afgelopen jaar, is het wel dat een foodblog onderhouden veel werk en tijd vraagt. Telkens ga ik op zoek naar inspiratie, experimenteer ik in de keuken en bedenk ik nieuwe originele insteken. Daar komen dus heel veel ingrediënten en receptjes aan te pas. Na 1,5 jaar bloggen is mijn experimenteren zowat uit zijn voegen gebarsten en wordt het gewoonweg te veel eten om in het beperkte gezelschap thuis op te eten. Na een verjaardagsfeestje met vrienden dacht ik bij mezelf dat we elkaar eigenlijk te weinig zien en dat ik te veel tijd alleen in de keuken of voor mijn computerscherm doorbreng. Tijdens een zwoele warme nacht kon ik de slaap niet vatten en begon ik na te denken. Wat wilde ik eigenlijk? Ik wilde meer mensen zien, meer tijd doorbrengen met vrienden, mijn passie voor wereldse smaken tot uiting laten komen op mijn blog en vooral inspiratie krijgen en genieten, en zo geschiedde…
Afgelopen weekend vond de eerste editie plaats van het concept dat ik ‘sharing is caring’ doopte. Ik kwam op het idee om enkele keren per jaar een etentje voor vrienden te organiseren, telkens met een ander thema. Voor de eerste editie koos ik voor een Thaise avond omdat ik er op reis ben geweest en kooklessen in Thailand volgde. Op die manier kunnen mijn tafelgenoten telkens iets nieuws ontdekken, krijg ik weer nieuwe inspiratie voor de blog en kan ik mij volop uitleven in de keuken. Bij het versturen van mijn uitnodiging voor de eerste editie was iedereen meteen enthousiast, zo fijn! En ook mijn mama die van het concept hoorde wilde een Thaise avond organiseren voor haar vrienden. En zo gebeurde het dat ik niet één maar twee avonden een volle tafel kreeg vol lekkerbekken op zoek naar Thaise smaken. Recepten vind je binnenkort op de blog!
