Ja het is hier even stil geweest op mijn blog en social media. No worries, ik ben niet gestopt met bloggen maar ik had gewoon even nood had aan een kleine pauze. En dat deed zo’n deugd! Dus voilà hier ben ik weer, klaar om jullie dit jaar opnieuw van allerlei inspiratie, recepten en culinaire tips te voorzien. Hopelijk hebben jullie er evenveel zin in als ik!
2018
Het voorbije jaar was er eentje met ups en downs. Op bloggersvlak en op zakenvlak liep alles als een trein. Ik heb de kans gekregen om aan super mooie projecten te kunnen meewerken. Ik mocht nog steeds werken voor Libelle Lekker (best job ever!), Carrefour en Dille & Kamille, mijn gerechtje werd geserveerd bij Ikea, ik mocht op persreis naar Bangkok met een bende topchefs en ik ging op reis naar Mexico via de wedstrijd van Pizzahut. Bijna te zot voor woorden! En oh ja en ik ben zo ontzettend blij met mijn stap naar het volledig zelfstandige zijn, echt! Binnenkort schrijf ik daar trouwens ook een blogpost over, over mijn job want daar stellen jullie zo veel vragen over, dat ik jullie heel graag mee wil nemen achter de schermen. 2019 wordt het jaar van de transparantie, de eerlijkheid en de openheid (hè Nils) en daar starten we nu meteen mee.
Want hoewel 2018 op zakelijk gebied top was en ik één van de gelukkigste momenten in mijn leven beleefde (ik werd ten huwelijk gevraagd in Mexico whooehooeew vreugdedansje) was het op persoonlijk vlak een heel moeilijk jaar. Het ging niet goed met ons bompa – je weet wel diegene die mij mijn passie voor koken heeft meegegeven – veel dokters, ziekenhuis, en heel veel gedoe (maar het gaat gelukkig beter nu). Verder nog heel wat familiekwesties en mensen of gebeurtenissen die mij of mijn dierbaren hard gekwetst hebben. Het was een jaar waarin ik veel traantjes heb laten rollen, ook al hebben jullie daar misschien niet echt iets van gemerkt.
Straight forward
Dus voilà, ’t is eruit, ‘k heb het gezegd. Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn. Al is daar bij de meesten onder ons weinig van te merken op social media. En ja ook ik hou ervan om perfecte foto’s en stories te posten maar vaak missen jullie zo een heel groot deel van de realiteit. Ik ben ook maar een mens he, ik ben niet perfect en streef dat in de verste verte ook niet na. In tegendeel, zij die mij goed kennen weten dat mijn oriëntatie je eerder achteruit dan vooruit zal helpen, mijn mailbox altijd overvol zit, ik een echte sloddervos ben, lichtjes chaotisch en soms net iets te rechtuit ben (zoals met deze blogpost misschien?).
Streven naar perfectie?
Maar Instagram vertelt ons maar al te graag hoe perfect we moeten zijn waardoor we vaak een verkeerd beeld krijgen van andere mensen en hun leven. En waardoor jullie reacties soms wel iets te ver de pan uitrijzen. Van ‘amai ik dacht dat jij hard werkte, heb jij wel tijd om Netflix te zien’ over ‘hebt gij een leven, gij werkt altijd’ tot ‘ge zou beter seizoensgroenten eten als ge dan toch gezond wilt doen’ of zelfs mensen die gewoon mijn tarieven vragen om dan achter mijn klanten achteraan te gaan.’ For real?
Ze zeggen wel eens dat hoge bomen veel wind vangen enzo. Voor sommigen is het blijkbaar echt een wedstrijd ‘om ter meeste volgers’ , ‘om ter meeste klanten’, ‘om ter tofste projecten’, ‘om ter meeste publicaties’ en ik ben dan de concurrent of zo iets? Ik vind dat tegelijkertijd grappig en triest. Want ik zie mijzelf nog steeds als een ministruikje in volle ontwikkeling dat liever niet alleen in het park staat. Ik krijg net energie van leuke samenwerkingen, van andere mensen die kansen krijgen om hun ding te doen, die diezelfde passie delen. Dat is net zo schoon, toch? Kunnen we even allemaal terug verdraagzaam en lief zijn voor elkaar? Kunnen we gewoon blij zijn voor een ander?
Moet just niks
Nee ik heb geen tijd en zin in al dat gedoe, laat staan om iemand zijn ‘concurrent’ te gaan spelen. Ik hou mij niet bezig met het analyseren van andere blogs, journalisten, stylisten en (wat was het ook alweer?) concurrenten of het ‘hallo ik heb deze klant binnengehaald fenomeen’. Ik hou van lekker eten, de schoonheid van ingrediënten en de passie voor de ambacht. Ik probeer gewoon mijn eigen ding te doen. En ik kies ervoor om elke dag positief in het leven te staan, no matter what. Ik kies ervoor om mij te omringen met mensen die me blij maken. Om dingen te doen waar ik gelukkig van word. Als ik besluit om frambozen te eten in januari, 3 weken niet te bloggen of om last minute naar de zon te gaan, dan doe ik dat gewoon.
Hallo nieuw jaar!
Ik hoor jullie al denken ‘hehe’ (blijkbaar ook een trendwoord), is ze nu bijna klaar met haar verhaal? Ja sorry het moest er even uit, ik had niet het gevoel dat ik zo verder kon. Maar laten we beginnen over 2019. Ik heb geen goede voornemens gemaakt, ik ben er gewoon mee begonnen (ook de eerste keer ooit hoor!): minstens 2 keer per week sporten, meer tijd met mijn liefje, vrienden en familie doorbrengen, gezonder eten, meer balans inbouwen, opruimen, mailboxen structureren, portfolio updaten,… hopla! Dat deed ik dus de voorbije 3 weken. En ik ben heel blij dat ik daar de tijd voor genomen heb. Want in die 3 weken rust kreeg ik ook zoveel inspiratie dat ik denk ik zo een jaar vol kan schrijven haha. Mijn hoofd moet soms eerst even helemaal leeggemaakt worden vooraleer het zich kan opnieuw kan vullen. Geen beter gevoel dan die passie die opnieuw opborrelt, daar word ik pas echt blij van! Een hele dikke merci ook aan iedereen die mij wel de ruimte geeft om te doen wat ik wil, om mijn creativiteit te uiten en om mezelf te zijn, aan alle mensen die mij voeden met hun passie. Aan de bakker die mij blij maakt met de geur van versgebakken brood, aan de fotograaf die tot het uiterste gaat voor een mooi beeld van mijn gerecht, aan de boer op het veld en aan de chefs die hun passie op het bord toveren, die leven om anderen blij te maken met hun creaties.
Het plan?
Nee ik heb geen 7 agenda’s of planners vergeleken om mijn leven te beteren, mijn gsm en mijn old school notitieboekje doen het nog prima! En dat moet wel want het wordt heel druk, veel freelance werk, heel veel, én een trouw plannen (weer een vreugdedansje).
Dus ik doe mijn best om nog steeds vaak te bloggen maar het zou kunnen dat het misschien af en toe wat rustiger is. Ik ben er nog steeds, waarschijnlijk een trouwfeest aan het organiseren, volop aan het schrijven tegen de deadlines in, gerechten aan het ontwikkelen, shoots stylen,… ik ben niet perfect, weet je wel. Weet ook dat ik alle mensen die mij oprecht volgen, die mij mijn ding laten doen, enorm apprecieer. Zonder jullie was Macaron Manon nooit gegroeid tot hoe het nu is, zonder jullie had ik nooit mijn dromen achterna durven gaan. You make my day, eerlijk waar!
Liefs
M.
Met dank aan Ellen Charlotte Marie voor de leuke behind the scenes foto, fantastisch hoe jij je eigen ding doet!
