Het begrip heimwee is voor mij altijd een beetje vreemd geweest. Als kind al was ik vaak onderweg, gepakt en gezakt en overal een beetje thuis. Ook aan de andere kant van de wereld vind ik snel weer mijn eigen plekje. Mijn drie weken in Indonesië waren fantastisch! Toch voelen de Antwerpse straten deze keer anders. Alsof ze me zuurstof geven, alsof de adrenaline van de bruisende binnenstad na drie weken weer door mijn aders stroomt en me een energieboost geeft. Het is anders.
En toch heimwee naar het prachtige Indonesië, vanwaar ik dacht elke dag te kunnen bloggen maar waar de internetverbinding werkt zoals alles daar werkt, zonder logica en op het gemak. Heimwee naar ‘Bali Time’ waar haast en stress taboe zijn, heimwee naar de prachtige omgeving en natuur die je de tijd doen vergeten en naar de mensen, de oprechte warme glimlach van de man in de straat, de eerlijkheid, de puurheid en de traditie.
