Candikuning – Noord-Bali
Vanuit Surabaya nemen we onze vlucht naar Bali. We zijn erg benieuwd naar wat ons hier te wachten staat. Bali wordt door velen geprezen als een paradijs op aarde en wij willen wel eens weten hoe dat voelt. Het is al avond en het is donker maar de vochtige warmte is nog steeds aanwezig. Bij aankomst op de luchthaven komen we terecht in een typische eilandsfeer. We worden vriendelijk begroet door onze gids die ons gaat meenemen naar het noorden van Bali. Niet de meest toeristische bestemming, maar daar hou ik wel van.
We trekken naar Candikuning, een dorpje in de bergen dat vlak aan het meer ligt en niet ver van de gekende Bedugul watertempel. Langs de kronkelende wegen rijden we de gitzwarte nacht in, hoger en hoger. Het is verrassend koel in de bergen en een aangename afwisseling voor de tropische temperaturen. Razend benieuwd ben ik naar de omgeving en het uitzicht waarin we ons bevinden maar het is zo donker dat ik alleen het licht van ons huisje zie. De gids laat ons vriendelijk binnen, het hotel heeft hem een sleutel gegeven. “Inchecken kan morgen wel”, zegt hij. “Goodnight”. Alsof dat bij ons zou kunnen dat een hotel op voorhand de sleutel geeft aan een chauffeur en je zomaar binnen mag zonder inchecken. In Bali staat het ‘laid back’ gevoel duidelijk voorop. No stress, this is Bali baby.
Ons huisje is gigantisch (het moet gezegd dat ik thuis woon in een stadsappartementje van 47m2) en de badkamer is groter dan onze eigen living in Antwerpen. Fantastisch gewoon. Een enorme houten huisje met een dak van stro, een eigen terras en een buitenbadkamer met regendouche en jacuzzi. Zou Bali dan toch het paradijs zijn? Ik kan niet wachten om ons uitzicht te zien.
Na een rusteloze nacht (enerzijds wou ik echt wel zien waar ik was en anderzijds waren er nogal veel nachtelijke geluiden aanwezig waar ik echt aan moest wennen) opende ik de deur naar het terras. Dit was waarschijnlijk één van de beste ochtenden in mijn leven. Het uitzicht over het meer was wonderbaarlijk, ver uitgestrekt tussen de groene bergen met een wolk van mist. Een ontbijt met vers fruit tussen de hangende aapjes in de bomen maakte het geheel af. Ik wil hier wonen.
Omdat ons huisje vlak aan het meer ligt, kunnen we met de longtailboat naar de tempel. Twee stoere binken roeien ons met plezier naar daar. Het is muisstil op het meer, enkel de vogels onderbreken af en toe de mysterieuze stilte.
De tempel zorgde zeker voor een verandering in onze kijk naar Bali, we werden overrompeld door toeristen, Aussie babes met weinig om het lijf en overenthousiaste chinezen. De tempel op zich was wel mooi maar jammer dat de sereniteit ver te zoeken was. Nadien willen we de botanische tuinen van Candikuning bezoeken. Bij onze zoektocht naar vervoer eindigen we bij een barman die 13 jaar op de Costa Concordia gewerkt heeft totdat de boot de bodem van de zee raakte. Hij is fier op zijn dorp en brengt ons met plezier naar de tuinen. De vriendelijkheid van de mensen is hier gewoonweg fantastisch. Onderweg rijden we tot mijn verbazing langs Strawberry (of Stroberrie zoals de Balinezen zeggen) Hill. Ja ze verkopen hier verse Balinese aardbeien met hopen!
De botanische tuinen zijn gigantisch. We zijn hier zo goed als alleen, amper twee bezoekers te bespeuren. Mooie collecties gaande van orchideeën tot bamboe en cactussen. Prachtig onderhouden ook. We sluiten Candikuning af met een deugddoende Balinese massage met uitzicht op het meer. De chaos van Java zijn we al lang vergeten.
