Jullie hebben het waarschijnlijk al gemerkt. De laatste tijd gaat er veel aandacht naar mijn foodfotografie. Daar krijg ik best wel veel vragen rond dus vandaar hier even mijn verhaal over hoe ik in contact kwam met foodfotografie en waarom ik het zo zalig vind!
Mijn eerste foodfotografie shoot woonde ik al bij in 2011 op mijn stage bij het magazine Culinaire Ambiance. Ik liep hier een dagje mee met foodfotograaf Roos Mestdagh. Ik moet toegeven dat ik daar toen eigenlijk nog niet zo mee bezig was. Van mijn blog was toen ook nog geen sprake. Ik zou culinair redactrice worden en schrijven, geen foto’s nemen. Nooit had ik kunnen denken dat ik later zelf aan foodfotografie zou doen. Het is pas toen ik begon met bloggen in 2014 dat ik begon te zien hoe moeilijk het is om mooie foto’s van je eten weer te geven. Ik verdiepte mij eerst vooral in foodstyling en pas later in foto’s.
Van styling naar fotografie
Ik had zo vaak een beeld in mijn hoofd maar kreeg dat niet op dezelfde manier op foto. Daarbij komt dat ik nogal koppig van aard ben, ik kan er niet tegen als iets mij niet lukt. En dus begon ik te lezen, veel te lezen. Toevallig zag ik op een dag dat Suus van Foodbandits haar oude spiegelreflexcamera verkocht via facebook. Ik reageerde vol enthousiasme en kocht het toestel over. Moet je weten dat ik tot dan nog nooit een DSLR camera had gebruikt, laat staan iets kende van de begrippen van fotografie. Maar ik wilde dat toch zo graag kunnen en dus las ik nog wat meer, veel meer. Ik begon me te verdiepen in de fotografie, met trial & error vloekte ik op die ingewikkelde camera en greep ik nog vaak terug naar mijn compacttoestel. Tot op een dag dat ik letterlijk het licht zag. Dat ik zag wat je echt met een spiegelreflexcamera en met RAW-camera beelden kon doen. Dus volgde ik cursussen bij Piet De Kersgieter, Emilie van Les Griottes en trok ik naar Londen voor foodbloggers connect. Het hielp natuurlijk veel dat ik voor het werk veel fotoshoots bijwoonde en hands on leerde van fotografen. Veel heb ik ook te danken aan mijn ex-collega en fotografe Catherine die al mijn vragen beantwoordde en me tussendoor de basis van fotografie leerde.
En toen rolde ik voor ik het goed en wel besefte in de foodstyling en de foodfotografie. Mijn foto’s van Antwerpse restaurants werden opgevraagd door magazines. Ik mocht recepten ontwikkelen en de styling en fotografie verzorgen voor Caffungi en ik gaf zelfs een workshop foodstyling op de Libelle Winterfair.
Maar toch was ik nog steeds niet tevreden. Ik volgde een cursus Photoshop en leerde Lightroom om zo het maximum uit mijn foto’s te kunnen halen. Stap voor stap leerde ik om betere foto’s te maken. En toen kreeg ik een mailtje van Vivi, een fotografe die ik een half jaar eerder had ontmoet in Londen. Zij zocht een fotograaf om foto’s te maken van gerechten van Antwerpse restaurants voor Take Eat Easy en vroeg of ik interesse had. Natuurlijk was ik enthousiast maar ik vertelde haar dat ik nog niet zoveel ervaring had. Maar Vivi bleef aandringen en vertelde me dat mijn foto’s veel beter waren dan ik zelf dacht. We deden een testshoot en oh ik was zo nerveus. Vivi reageerde enthousiast maar eerlijk: “get yourself a real camera and take yourself seriously”. En dus sprong ik (samen met de btw-actie van Mediamarkt) met beide voeten in de foodfotografie en kocht ik een full frame DSLR camera. Ik doe ondertussen zo’n 4 à 5 fotoshoots per week en ik vind het zalig. Mijn mama zegt dat ze wist dat mijn creativiteit en passie voor styling nog ergens anders naartoe moest. Ikzelf ben vooral heel blij dat ik van mijn passie mijn beroep heb kunnen maken. Ik ben 24/24 bezig met eten of dat nu gaat over copywriting, communicatie, bloggen, styling of fotografie. Het is een hele fijne afwisseling waar ik alleen maar meer honger van krijg!
Benieuwd? Binnenkort gaan de restaurants van Take Eat Easy in Antwerpen online!
