Menu

Macaron Manon


Macaron Manon? Het begon eigenlijk toen ik een keertje macarons ging verkopen op een marktje op de badboot in Antwerpen. Die badboot? Die ligt intussen op de bodem van de Schelde maar die bewuste dag heeft wel mijn leven veranderd. Het was de dag waarop ik mijn hart volgde en besloot om voluit voor mijn passie te kiezen. De week nadien startte ik mijn blog op die ik zonder veel nadenken ‘Macaron Manon’ doopte. Ik wist toen niet echt waar ik aan begon en had nooit gedacht dat zoveel mensen mijn verhaal zouden lezen, laat staan mijn recepten zouden maken. Die kilo’s macarons ben ik intussen wat ontgroeid. Ja ik kan er nog steeds geen nee tegen zeggen maar ik combineer mijn liefde voor zoet met gezonde alledaagse gerechtjes. Voeg daar nog wat culinaire reizen en nieuwe adresjes aan toe en dat is helemaal wat je hier op mijn blog kan verwachten. Laat het smaken!

Mijn passie

Alles begint bij mijn enorme passie voor lekker eten en samen tafelen. Die passie kreeg ik mee van mijn grootvader. Hij groeide op op een boerderij en werkte jaren in een bakkerij als student. En ook al koos hij een andere weg in het professionele leven, zijn passie voor lekker eten bleef oneindig. Als kind reed ik met hem mee het land rond op zoek naar de beste ingrediënten. Wij haalden garnalen recht van Oostende en pelden ze met de hand. Ik zag ook hoe fazanten echt nog geplukt werden in de garage voor het kerstfeest. Samen op zoek gaan naar de beste ingrediënten om er dan mee te koken. Daar word ik nog steeds intens gelukkig van.

Altijd hongerig

Ik bakte mijn eerste cake toen ik 5 was, kookte voor de familie op mijn 12 en organiseerde heel wat etentjes voor mijn medestudenten tijdens mijn studies. Tijdens mijn vrije uren werkte ik als student in verschillende restaurants en keek ik alle kookprogramma’s die er maar te kijken waren. Naar aanleiding daarvan schreef ik mijn thesis over de invloed van kookprogramma’s op genderbeleving. Ik wilde heel graag iets doen rond eten en communicatie en trok na de universiteit naar de koksschool.

Het is maar een job toch?

Mijn zoektocht naar een job was moeizaam, het was een periode waarin ik het best moeilijk had. Want culinair journalist hoe word je dat? En kan je daar van leven? Ik kan je niet exact vertellen hoe het allemaal gelopen is maar wel dat het bloed, zweet en tranen heeft gekost. Er zijn periodes geweest waarin ik het allemaal wilde opgeven, waarin er gelachen werd met mijn blog, mijn droom, waarin er me verteld werd dat het nooit zou lukken. Maar mijn liefde voor eten was groter dan ooit.

It’s a long road…

Ik werkte als uitgeefassistente voor Hopper Magazine, copywriter voor Bongo, communicatiemedewerkster voor Zeelandia,… jobs die zeker een link hadden met het culinaire maar waar ik nooit echt mijn zin kon doen. Waar ik vaak uren verveeld naar mijn scherm staarde, verdwaalde tussen cijfers en waarin ik al snel merkte dat het 9 to 5 principe niks voor mij is. Ik wilde vrij zijn!

Naast die voltijdse job werkte ik hard verder in bijberoep en schreef ik stilaan meer en meer voor magazines (Culinaire Ambiance) en bedrijven in de foodsector (Dille & Kamille). Ik droomde ervan om ooit van mijn passie mijn beroep te maken.

Mijn blog

In 2014 startte ik met mijn blog www.macaronmanon.be omdat ik mijn ei toch ergens kwijt moest. Ik wilde alles delen wat in mijn hoofd zat. Jarenlang kookte ik op een mini appartementje (47m2!) in hartje Antwerpen. Mijn foto’s nam ik zomer én winter op ons klein terras want binnen was er veel te weinig licht. Maar mijn blog heeft voor mij meer deuren geopend dan ik ooit had durven dromen. Na 6 jaar werken als zelfstandige in bijberoep heb ik in 2017 de sprong gewaagd. Ik werk nu volledig zelfstandig en schrijf culinaire artikels en doe foodstyling voor magazines (Libelle Lekker), tv en websites (uitgebreide info vind je in mijn portfolio). Ik ruilde ons minikeukentje om voor een duplex en spaarde heel lang voor mijn eigen keuken en kookstudio. Vandaag kijk ik met een glimlach terug naar hoe het allemaa begon, elke dag ben ik zo blij dat ik dit mag doen, blij voor de fantastische mensen die mij kansen hebben gegeven en blij dat mijn passie voor eten alleen maar is toegenomen. Mijn levensmotto? ‘If you can dream it, you can do it!

Veel liefs

M.