Traditiegetrouw vraagt een nieuw jaar ook een hele resem goede voornemens. Al wil ik dat net als vorig jaar liever niet zo benoemen, ik noem het ‘het plan’. Na een grondige terugblik op de rollercoaster van vorig jaar en een weekje vakantie heeft dat plan ook eindelijk vorm gekregen…
2016
Of 2016 een goed jaar was? Ja en nee. De switch naar een halftijdse job in loondienst gaf me de mogelijkheid om mijn blog en mijn freelance activiteiten meer uit te bouwen. In de eerste maanden van het jaar zat alles mooi in evenwicht, ik kon vaak thuis werken, had tijd om mijn foodstyling en foodfotografie op punt te zetten, ik had de mogelijkheid om heel wat (pers)events bij te wonen en had meer tijd voor vrienden en familie. Alleen dat wekelijks sporten ja dat is bij de eerste maand van het jaar gebleven maar dat voornemen staat dit jaar in dikke vette letters op mijn ’to do lijstje’!
Halverwege het jaar kregen mijn blog en mijn freelance werk plots een enorme boost, alles bleek ineens te rollen (vraag me niet hoe dat komt). Ik kreeg heel leuke aanbiedingen voor samenwerkingen op mijn blog en ook mijn freelance werk liep als een trein. Ik werd vaste blogger van 15gram.be, werd voor het eerst ingehuurd als foodfotograaf en foodstyliste, mocht recepten gaan ontwikkelen voor Dille & Kamille en ik werd vaste freelance culinair redactrice voor Libelle en Libelle Lekker. Stuk voor stuk samenwerkingen op lange termijn waarvan ik weet dat ik er mijn beide pollekes voor mag kussen, ik ben er zo blij mee!
Na de zomer ging alles in de hoogste versnelling. Ik ging koken voor fotoshoots en kookvideo’s. Zo ontwikkelde ik het kerstmenu voor de kookvideo’s voor Solo, het nieuwjaarsbuffet voor Dille & Kamille,… En ik werd geïnterviewd voor Flair magazine en Knack Weekend. Ik ging ook voor de eerste keer op persreis en kreeg massa’s uitnodigingen voor leuke events, demonstraties voor workshops. Het was fantastisch.
Rozengeur en maneschijn, of toch niet?
Maar ondanks dat ik er meer van hou om enkel positieve boodschappen te vertellen, ga ik hier niet verkondigen dat 2016 één en al rozengeur en maneschijn was, dat zou gelogen zijn en ook een beetje vreemd gezien de enorme terreur en aanslagen die de wereld teisterden en waardoor ik me vaak erg triest heb gevoeld. Het Antwerps vuurwerk van Oudjaar was dit jaar dan ook niet spetterend te noemen, het ging letterlijk de mist in en een bende mannen met mitrailletten op de voorgrond gaf een beetje een raar gevoel. Nee voor de wereld, voor Europa en voor België was 2016 geen topjaar.
Bompa
Ook op persoonlijk vlak ging het bij mij niet even makkelijk. Het heeft lang geduurd vooraleer ik het echt een plaats kon geven, laat staan het kon omzetten in woorden maar mijn geliefde bompa van wie ik mijn culinaire passie erfde, van wie ik de gronding meekreeg van alles wat ik doe, van alles wat ik kook en van wie ik de liefde voor de ambacht en culinaire schoonheid meekreeg, is niet meer wie hij ooit was. De tijd heeft zijn tol geëist, zijn gezondheid gaat steeds achteruit, zowel fysiek als geestelijk. Hij bakt geen eigen broodjes meer, hij geraakt amper nog tot in de supermarkt. Hij verloor zijn levensvreugde, zijn plezier in lekker eten, zijn fonkeltjes in zijn ogen. Wij waren altijd dol op Kerstmis, hij en ik. Als kind al ging ik altijd wat vroeger naar mijn bomma en bompa om mee te helpen om de hapjes en de feestmaaltijd te bereiden. Ik was al euforisch als ik de toastjes mocht smeren, zalige tijd was het, zonder zorgen met veel vreugde en feestdiners om u tegen te zeggen. Want ons bompa haalde echt alles uit de kast, liet vers wild bezorgen, pluimde de fazanten zelf in de garage en haalde de beste wijnen en delicatessen boven. Ja koken dat kon hij wel!
Afgelopen kerst voelt dan ook aan als een grote slag in mijn gezicht. Sinds enkele jaren ben ik de kok van dienst met de feestdagen omdat het voor mijn grootouders wat te zwaar werd. Maar deze kerst werd het er een waarbij mijn bompa nog weinig vreugdevol kon praten, laat staan eten. Het werd een avond die mij emotioneel diep geraakt heeft en ook met mijn voeten terug op de grond zette. 2016 was een jaar waarin ik heel hard gewerkt heb, misschien wel te hard. Ik werkte 8 uur op kantoor en nadien 4 uur thuis, ik werkte ’s avonds, ’s nachts, tijdens het weekend,… Een jaar waarin ik totaal geen gas terugnam en daar ook geen nood aan bleek te hebben, een jaar waarin ik ook een beetje vluchtte in mijn werk en mijn blog omdat ik de rest misschien niet wou zien. Ik maakte veel te weinig tijd voor vrienden en familie omdat ik liever focuste op alles wat mooi, lekker en positief was. Tot mijn eigen lijf plots ook nee zei, met platliggen in bed, dagen slaap en 10 dagen antibiotica (ja ook met Kerstmis en Nieuwjaar) en grondig nadenken tot gevolg.
Het plan
Na Kerstmis, groeide al snel een nieuw voornemen: balans. Balans tussen werk en privé. En dus lastte ik een week verlof in en bezocht ik de week na Nieuwjaar iedereen die ik het afgelopen jaar te weinig aandacht had gegeven. Ik had daar even nood aan.
Ik kroop ook in mijn keuken om broodjes te bakken, ovenschotels te maken, te experimenteren, te ontdekken, om terug te ‘voelen’. Voor dit jaar wil ik dan ook meer leven vanuit mijn (buik)gevoel, klinkt misschien wel toepasselijk. Ik denk dat eten vandaag meer dan ooit mensen kan verbinden en vreugdevolle momenten kan scheppen. Eten zorgt voor een brug tussen culturen, tussen mensen groot of klein. In het nieuwe jaar wil ik dus kiezen voor samenwerkingen die echt 100 procent bij mij en mijn gevoel passen, ik wil meer contact met mensen, mensen achter de gastronomie en de ambacht, mensen met passie. Daarbij wil ik mezelf ook uitdagen om beter te bloggen, te schrijven, te stylen en te fotograferen, niet omdat het moet maar omdat het gewoon goed voelt. Er zitten trouwens heel wat spannende momenten aan te komen en er zitten grote projecten in het verschiet waar ik echt met de volle goesting aan wil beginnen. Maar zonder dat ik daar mijn evenwicht in wil verliezen, werk en privé, weet je wel.
Last but not least
Rest mij nog een welgemeende en gigantische DANKUWEL voor alle mooie samenwerkingen vorig jaar. Bedankt aan iedereen die het afgelopen jaar in mij geloofde, iedereen die mij kansen gaf en die mij ondersteunde. Bedankt aan al mijn volgers en lezers voor jullie enthousiasme en lieve reacties, bedankt collegabloggers (vooral de blogsisters!) voor de leuke babbels en en het fijne gezelschap op alle events en etentjes. Bedankt ook aan mijn vrienden en familie die mij door dik en dun steunen, die het ok vinden als ik gekke dromen heb en die mij de moed geven om er helemaal voor te gaan. Bedankt ook liefje voor al je geduld, voor de tijd en de ruimte die je mij gaf, voor alle hulp, voor alle steun. Echt waar, een hele dikke merci allemaal!