Voor de 10de keer op rij opgenomen in de Bib Gourmand gids van Michelin en al 25 jaar één van de beste brasseries in Gent. Tijd om ’t Pakhuis te ontdekken.
Als Antwerpenaar ben ik wel regelmatig in het Dock’s Café (van dezelfde eigenaar) geweest maar tot voor kort was ik eigenlijk nog nooit gaan eten in ’t Pakhuis. En dat terwijl dit restaurant echt iconisch is in Gent, daar moest dus dringend verandering in komen!
Ik had al veel foto’s gezien van ’t Pakhuis maar het echte werk is toch nog wat anders. Ik was meteen onder de indruk van het prachtige pand. Het gebouw is hoofdzakelijk verweven met de familie Dutry-Colson, die in de Veldstraat ‘De Grote Paternoster’ uitbaatte. De winkel bood oorspronkelijk ijzerwaren aan, maar evolueerde met de jaren richting huishoudartikelen en verwarmingssystemen. Toen zowel de winkel als de Veldstraat in 1880 een opknapbeurt kregen, kocht de familie de achterliggende fabriek als opslagruimte. Het gebouw bleef in het bezit van de familie tot 1987. In 1991 opende Brasserie Pakhuis, waar het ijzer in het interieur een statige industriële en tegelijkertijd warme inrichting biedt.
Op de menukaart vinden we de klassieke Belgisch-Franse keuken met hier en daar een internationale toets. We starten met een gin-tonic en een assortiment oesters de l’écailler met 2 Verte des Bardières, 2 Utah Beach, 2 Spéciales Gillardeau en 2 platte Zeeuwse oesters. Stuk voor stuk verschillende. De Verte des Bardières kon mij erg bekoren.
Nadien neem ik een garnaalkroketje, correct bereid en geserveerd met de klassieke gefrituurde peterselie en citroen. Mijn lief gaat voor de kreeftenbisque, zacht en mooi in evenwicht. Daarna kies ik voor de op houtskool geroosterde kreeft met zeewierboter, basmatirijst met kokosmelk en groentebrunoise. De kreeft is lekker maar iets te ver gegaard waardoor het vlees moeilijk los komt. De bereiding is bovendien vrij vet waardoor het niet zo makkelijk is om de schalen open te breken. Maar gelukkig heb ik wat over voor een goed stukje kreeft. Ook de oosters getinte stijl van het gerecht klopte niet helemaal. Het zeewier deed me te veel denken aan wakamésalade bij sushi en het geheel was wel lekker maar niet helemaal in harmonie. Mijn lief ging voor de Noordzeetongen, perfect gegaard en heel correct. We drinken er een lekkere Riesling bij.
Als dessert kies ik voor de tarte tatin, niet helemaal klassiek want met een dekseltje deeg erbovenop maar wel overheerlijk, een hartverwarmend herfstdessert. Ook het bijhorende ijs was een ware vanillebom. Aan de andere kant van de tafel droop een chocolade moelleux leeg tot de laatste druppel. Top! We sloten af met een lekkere thee citroen. Geen gewoon theebuiltje maar een in stof genaaid theezakje met een geweldige Earl Grey mengeling. De bergamot rook heerlijk. Conclusie? Dat wij eens wat vaker naar Gent moeten afzakken!
Meer info op www.pakhuis.be
