Menu

Dag eindeloze zomer!

Hey hey, ja hier ben ik weer. Na mijn jaarlijkse blogpauze ben ik weer helemaal klaar om er terug in te vliegen! Het heeft me deugd gedaan om even helemaal te genieten van een maandje herbronnen! Ja die warme zomer, die was fantastisch met heerlijke momenten vol liefde, geluk én zalig lekker eten! Maar de zomer gaf me ook stof tot nadenken. Een kleine terugblik:

La bella Italia

Zoals elk jaar startte mijn zomervakantie in het prachtige Italië. Hier kom ik al sinds ik 5 ben elke zomer weer op vakantie. Maar hoe ouder ik word, hoe meer ik het daar leer appreciëren. Ik geniet het meest van die heerlijke ongedwongen momenten en van de prachtige landschappen en de natuur. Van opstaan wanneer je écht uitgeslapen bent, van eten wanneer je honger hebt en van genieten van de eenvoudige dingen. Zoals het plukken van de verse basilicum in de moestuin, het maken van een voorraad passata en het grillen van sappig rijpe perziken of nectarines. La dolce vita, ja echt! Op een boerderij in het prachtige Toscane, waar de keukenkastjes gammel zijn, de potten en pannen rotversleten en waar de stoeltjes kraken maar waar de krekels zorgen voor een ochtendorkest, waar de zwaluwen hun nestjes maken, waar je elke ochtend begroet wordt met ‘Ciao! Buongiorno’ en waar je een berg tomaten aan de voordeur van je huisje krijgt, ‘opmaken we hebben er te veel!’. Waar aperitieven eindeloos lijkt te duren en waar je ook eindeloos ver kan kijken, over die prachtige Toscaanse heuvels die mij elk jaar weer tot rust brengen.

Want hoe graag ik mijn job ook doe, en hoe graag ik ook werk als journalist en foodstylist of hoe leuk ik het ook vind om toffe nieuwtjes met jullie te delen op mijn blog, toch word het voor mij ook soms wat veel en wat stresserend. Mijn dagelijkse leven is roodgetint van de deadlines in de agenda, van een gsm vol reminders en to do lijstjes, van bergen boodschappenlijstjes voor fotoshoots, massa’s zakken stylingmateriaal en al evenveel recepten die rondslingeren om nog te zwijgen van mijn mailbox die ik maar niet bijgewerkt krijg (sorry daarvoor!). Nee ik ben niet zo gestructureerd als het lijkt, nee ook bij mij is het vaak chaos en staat alles op zijn kop. Maar zolang ik mijn weg vind in mijn eigen chaos vind ik dat allemaal prima.

Al lijkt de zomer elk jaar weer net op tijd te zijn om mij mee te nemen in die heerlijke relaxmodus. Niet alleen de periode van rust maar voor mij ook de periode van ‘echt’ zijn, van ‘gronden’. Weg van de massa’s influencers, van het oppervlakkige, het ‘fake’ perfecte gedoe en van haasten, haasten om te werken en haasten om te koken. Ik ontwikkel gemiddeld 20 nieuwe recepten per week, schrijf zo’n 20-tal pagina’s aan artikels en doe wekelijks zo’n 3 shoots waarbij ik vaak 8 recepten per dag kook. Ik kan het soms nog altijd niet geloven dat ik hier mijn job van heb kunnen maken. Daar ben ik oh zo dankbaar voor, echt!

Maar hoewel mijn job uit mijn passie ontstaan is, heb ik soms heimwee naar dat echte koken.  Mijn gelukkigste momenten die spelen zich niet af op het werk, tijdens een shoot of op een exclusief diner in een sterrenrestaurant. Dat zijn de momenten waarop ik toevallig met mijn verloofde (ja volgend jaar is het zo ver) op een tomatenveldje beland in Cinque Terre, dat is de geur van vers geplukte kruiden, een wandeling op de markt, het ontdekken van nieuwe producten of het ontmoeten van gepassioneerde producenten. Dat is koken op zondag in mijn pyjama, proeven, ruiken en uitproberen tot het echt helemaal goed zit! Ik doe niks liever dan een spontane lunch in elkaar flansen voor mijn liefje, mijn mama en zus in Italië of heerlijke uitgebreide etentjes organiseren voor vrienden of familie thuis. Samen genieten daar is het eigenlijk allemaal mee begonnen, toch?

En dus start ik dit nieuwe blogseizoen vol gezonde goesting, passie en enthousiasme. Ik denk dat ik alvast ideeën heb tot volgend jaar! Maar ik start dit nieuwe seizoen ook met een kritische blik. Ik ga proberen om gewoon nog meer mezelf te zijn op mijn blog, om kritisch te zijn voor anderen, voor producten maar ook voor mezelf. Ik geloof dat ik er een beetje letterlijk en figuurlijk mijn buik van vol heb, van al dat ‘perfect zijn’. Dus we gaan voor de real deal! Ik ben er alvast klaar voor. Jullie hopelijk ook?

Veel liefs

M.